De geiten van Bas en Martine Brommer liggen er rond tien uur ‘s morgens tijdens het interview opmerkelijk rustig bij. Na het melken in de vroege ochtenduren en het voeren, liggen zij lekker in de potstal. ‘Maar straks rennen ze weer rond. Dan zijn altijd nogal doenderig’, verzekert het ondernemende stel. De dagen hebben een vast ritme, beginnend om 4.45 uur ’s morgens. ‘Een geit is een gewoontedier, zelfs een beetje autistisch. Ze houden van regelmaat. We melken ze twee keer per dag in vier vaste groepen.’

Wierdijk

Melkgeitenbedrijf De Wierhoeve aan de rand van de Wierdijk, is door beide Wieringers gestart tijdens de jaarwisseling van 2016/2017. Op een plek in de Polder Waard-Nieuwland. De aangelegde polder die het toenmalige eiland Wieringen al sinds 1846 beschermde voor de woeste Zuiderzee. En de plek waar jarenlang drafpaarden werden getraind door de familie Vergay. Een opmerkelijke plek, die rond de eeuwwisseling eigenlijk bestemd was om een groot Wieringerrandmeer aan te leggen tussen het oude eiland Wieringen en de > tijdens de Zuiderzeewerken ingepolderde Wieringermeer. Zodat Wieringen weer eiland zou worden. De grond was al in bezit van de Provincie Noord-Holland om dit te kunnen realiseren, maar de randmeerplannen zijn uiteindelijk niet doorgegaan.

Van kantoor naar stal

En dat troffen Bas en Martine die eigenlijk allebei een goede kantoorbaan hadden. Het ingepolderde land werd weer vrijgegeven voor agrarische bedrijven. En dus waagden zij een kans. Want op het moment dat Bas als Rabobankmedewerker een financieringsaanvraag voor een geitenhouderij onder ogen kreeg, ging zijn boerenhart kloppen. ‘Ik werkte voorheen bij anderen op de boerderij. Dat zat er zeker al in. Mijn vader kwam uit Wieringerwaard, waar zijn ouders een gemengd bedrijf hadden en mijn moeder kwam uit Barsingerhorn waar mijn neef nu een boerderij heeft. Allebei opa’s fokten en waren daar fanatiek in. Zelf fokte ik vroeger al kippen en was lid van kleindierstportvereniging Nut en Genoegen.’ Martine Rotgans komt uit een vissersfamilie en zij voelde eveneens wel iets voor het ondernemende, maar ook vrije boerenleven. Op het moment dat ze met hun plannen bij de provincie aanklopten woonden ze al in Hippolytushoef. 

Eensgezind

Toen zij hoorden dat er plek voor een boerenbedrijf vrij kwam in de Polder Waard-Nieuwland, waren ze eensgezind. Bas wist met zijn enthousiasme, zakelijk goede plan en zijn afgeronde opleidingen en studies (middelbare landbouwschool, HES commerciële economie) snel een positief besluit bij de provincie los te peuteren.  De tijd van aanvragen zat hun mee. ‘Anders dan tegenwoordig,’ voegt Bas gelijk toe. Want ze kregen alle vergunningen voor de nieuwbouwplannen op de tot dan nog kale plek rond.

Hij liep bij drie verschillende geitenhouderijen stage en heeft beslist geen spijt van deze stap. ‘Omgaan met dieren, niet alleen in romantisch opzicht, maar vooral ook de zakelijke kant. Er moet wel genoeg over blijven om van te leven. De geiten elke dag melken voor de opbrengst, maar ook het zelf fokken vind ik een uitdaging om ons bedrijf te laten groeien. Ik wil door de juiste geit en bok bij elkaar te brengen zo mooi mogelijke geiten krijgen. We zijn een gesloten bedrijf en fokken zelf ook dekbokjes. Daarmee sluit je ziektes of besmettingen eerder uit. We hebben ook een hygiënesluis voor we aan het werk gaan en allemaal eigen laarzen en overalls.’

Duurzaamheid

Een ander aspect waar in de huidige agrarische sector naar wordt gekeken is de weg die voeding en mest afleggen. Bas: ‘De bank vroeg in verband met duurzaamheid ook waar we ons gras vandaan wilden halen. We hebben zelf 5 hectare land en de rest kopen we bij een koeienboer die is gestopt en ook bij andere boerenbedrijven op Wieringen kunnen we terecht voor gras als het nodig is. Onze mest gaat over het land in de polder, hier dicht in de buurt en naar een akkerbouwer in de Wieringermeer.’ >

Eindelijk eigen ‘Thuis’

Net voor de zomer dit jaar, is hun woonhuis opgeleverd na een lang verblijf in een noodwoning op het erf. Eindelijk een eigen ‘thuis’. ‘De geiten lopen ondertussen al heel wat jaren rond in de nieuwe stal met veel daglicht, geïsoleerd dak en buitenterras.’ 

Na de start zijn ze gegroeid van zeshonderd naar duizend geiten. Ondertussen voldoende voor een goed bestaan als familie met hun drie kinderen Dirk, Ties en Jan. Met nu, na de eerste intensieve jaren hard werken met elkaar, na de groei van het bedrijf, voldoende financiële ruimte om hulp op de drukste uren en de hectische lammerentijd in te huren. 

Blijer

Bas: ‘De geitenhouderij is zoals ook voor andere boeren en in de visserij, geld-intensief. Door te groeien, gaat het zakelijk beter. Nu met hulp erbij, werkt het fijner. Direct na mijn stages wist ik het al zeker, ik kwam elke dag veel blijer thuis. Een hele andere wereld dan de tijd van het studeren, wonen en werken in Amsterdam. We doen nu iets waar we gelukkig van worden’. ‘Daarom zitten we hier ook.’ vult Martine aan.

Kijkglas

Wandelaars (blauwe Wierdijkroute), fietsers en andere bezoekers zijn op afspraak welkom op de boerderij De Wierhoeve van Bas en Martine Brommer. Gelegen langs de Wierdijk, vlak bij de plek waar het originele wier nog goed zichtbaar is. Via een trap kunnen zij op de bovenverdieping vanachter glas uitkijken over de stal. <